VRIJ TOEGANKELIJK

Rijksmuseum

Tastbare verhalen

door John van Enckevort

Voelbare kunst in het Rijksmuseum

Voelbare kunst in het Rijksmuseum

Het Rijksmuseum is wellicht het beroemdste museum van Nederland. Maar als je De Nachtwacht niet of nauwelijks kunt zien, wat is er dan te beleven? Maar liefst 62 leerlingen van de Visio-school in Grave namen de proef op de som en lieten zich begin juli opgedeeld in groepjes meevoeren naar de Gouden Eeuw.

Gids Michelle is een beetje zenuwachtig. Ze heeft vaker slechtziende en blinde mensen rondgeleid, maar de laatste keer was enige tijd geleden. “En meestal ging het dan om één of twee personen.” Nu staan er zeven leerlingen (en twee Visio-docenten) voor haar neus. Wanneer iedereen een koptelefoon heeft, vooral bedoeld om het geluid van de vele andere bezoekers te dempen, kan het avontuur beginnen. Al lopend (“een kwartslag naar links draaien en dan gaan we over twee meter 21 traptreden omhoog”), komen de leerlingen op de befaamde tweede verdieping terecht.

Naast de met veel interesse aangehoorde verhalen achter de schilderijen, rust de rondleiding van Michelle met deze groep op de pijlers voelen en (inter)actie. Op deze manier worden de schilderijen figuurlijk (letterlijk mag natuurlijk niet) tastbaar. Wel worden de glas-in-loodramen aangeraakt, net als - met handschoentjes - een groot kanon. Staand bij het schilderij Stilleven met kazen gaat een glas rond met bultjes aan de voet: “Mensen aten vroeger veel met hun handen, een glad glas zou uit hun vette vingers glippen.” Vervolgens legt Michelle samen met de leerlingen een link tussen de opschepperig uitgestalde rijkdom op het stilleven en hoe er tegenwoordig op de sociale media wordt gepronkt. Hilarisch wordt het (ook voor de andere bezoekers) wanneer Michelle haar groepje tot slot het schilderij De Bedreigde Zwaan laat uitbeelden, al durft niet iedereen zich zonder stok in dezelfde houding als de gestreste vogel te manoeuvreren.

“Het was zeer geslaagd”, zo vat Visio-docent en organisator van het museumbezoek André Vurens na afloop de stemming van zijn  leerlingen samen. “Het regelen had flink wat voeten in de aarde, maar we komen zeker terug.”