De leerlingen luisteren geboeid naar de instructies van Rogier Dorsman
door Thea Westerbeek | foto’s Yvonne de Noord
“Ik zie één tot twee procent, dus zo goed als niets.” De leerlingen zijn muisstil als Rogier Dorsman begint te vertellen. “Op een morgen werd ik wakker en zag alles wazig. Vanaf die dag ging het snel achteruit. Ik moest van school af, want ik kon niet meer lezen. Dat was even schrikken en ook best wennen,” zegt hij met gevoel voor understatement.
Het bezoek van Rogier Dorsman is onderdeel van een tournee die hij als Koninklijke Visio-ambassadeur maakt langs de Visio-onderwijsinstellingen in Grave, Rotterdam en Haren. De topatleet wil hiermee jongeren uitdagen om te onderzoeken hoeveel er mogelijk is met een visuele beperking. Zelf won Dorsman zilver en goud tijdens de Paralympische Spelen in Parijs en Tokio.
Dorsman heeft goede herinneringen aan zijn Visio-schooltijd in Rotterdam, vertelt hij. “Daar was ik niet langer een uitzondering meer, maar een van de anderen. Ik kreeg er niet alleen de gewone vakken, ik leerde bijvoorbeeld ook koken en technische vaardigheden zoals zagen en timmeren, waardoor ik mezelf nu zelfstandig kan redden. De school en mijn ouders stimuleerden mij om zoveel mogelijk te ondernemen en te kijken naar mijn mogelijkheden. Daardoor ben ik als persoon gegroeid en dat wil ik jullie ook meegeven: laat je niet weerhouden door je beperkingen. Zelfs als je visueel én lichamelijk beperkt bent, kun je misschien toch bijvoorbeeld een sport beoefenen, zoals zwemmen.”
Dorsman vertelt dat hij sinds zijn handicap niet meer kon functioneren in zijn oude zwemploeg. “Want ik raakte met mijn hoofd soms zo hard de kant, dat ik een hersenschudding opliep en gaten in mijn hoofd.” Hij besluit over te gaan naar een paralympisch zwemteam. Daar wordt hij met een tapstok – een balletje aan een hengel – aangetikt als hij de kant nadert, legt hij uit.
Na zijn presentatie regent het vragen. Hoeveel baantjes zwem jij in één uur? Zijn jouw medailles echt van goud? Hoeveel eet jij per dag? Rogier antwoordt na enig rekenwerk dat hij 160 baantjes in een uur zwemt. Zijn publiek reageert vol bewondering. Zeker als hij aangeeft dat hij in totaal 350 medailles heeft gewonnen. En elke dag minstens twaalf boterhammen eet. De leerlingen mogen zijn medailles voelen en willen er graag mee op de foto.
Dan gaat het richting het zwembad waar Rogier een zwemclinic geeft. De tien deelnemers reageren enthousiast op alle instructies van de topatleet. “Zó moet je ademhalen tijdens de borstcrawl. Voel met je hand aan de lijn, dan zwem je recht.” De leerlingen luisteren goed en zijn gemotiveerd om alles te doen wat hun instructeur vraagt.
Na afloop vertelt Dorsman: “Bewegen is belangrijk. In Nederland zitten kinderen steeds vaker binnen, sommigen hebben zelfs nog nooit een koprol gemaakt. Als ambassadeur van Visio wil ik slechtziende en blinde mensen inspireren om alles uit zichzelf te halen. En om, net als ik, te proberen iedere dag een stukje beter te worden.” 
Rogier Dorsman heeft de genetische oogaandoening choroideremia. Bij deze progressieve netvliesziekte ontstaan gaten in meerdere lagen van het netvlies. Een netvliestransplantatie is niet mogelijk. De aandoening komt vrijwel alleen bij mannelijke patiënten voor. Circa 1 op de 100.000 mannen heeft er last van. Ook heeft Rogier een genafwijking van de oogzenuw, de OPA-1 genafwijking. Met een zicht van circa 2 % kan hij door een koker kijken van minder dan 4 graden (ca. 8 cm doorsnede).
